Άνθρωπος Ανεμιστήρας ή Πως να ντύσετε έναν Ελέφαντα

Όλα τα στιγμιότυπα που διαρθρώνουν την αφήγηση της παράστασης είναι εμπνευσμένα από τις αληθινές ιστορίες των ανθρώπων που τις αναπαριστούν. Η καθημερινότητα, μέσα από τραγούδια, ποιήματα και εικόνες παρουσιάζεται με έναν ποιητικό τρόπο. Ο τρόπος αυτός γίνεται η γέφυρα να ειπωθεί το ανείπωτο. Η θεατρική φόρμα αναμειγνύεται με στοιχεία ντοκιμαντέρ και οι ήρωες συστήνονται με το πραγματικό τους όνομα, προσπαθώντας να απαντήσουν στο κρίσιμο ερώτημα «ποιος αλήθεια είμαι;».

Μέσα από τη διαδρομή προς την παράσταση δόθηκε μεταξύ των μελών ο κοινός τόπος να δημιουργήσουν από την αρχή μία νέα γλώσσα επικοινωνίας, μία γλώσσα που θα ωθήσει τον θεατή να αποστασιοποιηθεί από τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπά του, να σκεφτεί τα σημεία που τον ενώνουν με το «αλλιώτικο» και να ξεχάσει για λίγο αυτά που τον χωρίζουν. Η τελική σύνθεση δεν αποτελεί προϋπάρχουσα θεατρική δραματουργία αλλά προέκυψε από τα μέλη της ομάδας, η οποία συνέθεσε μια ολοκληρωμένη δραματουργικά και αισθητικά παράσταση, πάντα με βάση τις δυνατότητες όλων των ηθοποιών – έτσι ώστε να κινητοποιούν το κάθε άτομο για το «παραπάνω» και ταυτόχρονα να μην το αποκλείουν από την ομάδα.

Η ολοκληρωμένη συνεργασία των μελών με δυνητικές ικανότητες και των συνομήλικων νέων αποκαλύπτει τη δύναμη που έχει το σύνολο να προσπεράσει τα εμπόδια και να ενσωματώσει αρμονικά την κάθε διαφορετική πτυχή της ανθρώπινης φύσης.

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ «Εν δυνάμει»

Οι «Εν δυνάμει» είναι μια ανεξάρτητη ομάδα ξεχωριστών νέων, συνομήλικων εθελοντών, γονιών και φίλων. Συστάθηκε από την Ελένη Δημοπούλου και τη Μαρία Ιωαννίδου το 2008 με σκοπό να στηρίξει και να διευκολύνει τα μέλη της να ενταχθούν ισότιμα στο κοινωνικό σύνολο. Η ομάδα δημιουργίας «Εν δυνάμει» οργανώνει, αναπτύσσει και προωθεί μεικτές καλλιτεχνικές, πολιτιστικές, κοινωνικές και εκπαιδευτικές δράσεις, δίνει βήμα σε δημιουργικούς ανθρώπους, υποστηρίζει την ανοιχτή πρόσβαση στην τέχνη και ενισχύει τη διάθεση για συμμετοχή, προσφορά και συνεργασία.
Επιθυμία του θεατρικού συνόλου «Εν δυνάμει» είναι η συμβολή του σε μια Τέχνη (εν προκειμένω τη θεατρική) που επιδιώκει τη ρήξη με την παραδοσιακή αντίληψη του κοινώς αποδεκτού, μια Τέχνη που συνειδητά απομακρύνεται από τις συμβατικές φόρμες κατανόησης της κοινωνικής ζωής. Η ομάδα, με την καλλιτεχνική διεύθυνση της Ελένης Δημοπούλου, λειτουργεί από το 2011, έχοντας ως τώρα παρουσιάσει τα έργα: «Πρωινό άστρο» του Γιάννη Ρίτσου (2011), «Νόμιζα ήσουν ξένος» (μαρτυρίες προσφύγων και αποσπάσματα θεατρικών και λογοτεχνικών κειμένων, 2013), «Η Κυράνη του δάσους» της Φωτεινής Φραγκούλη (2013). Εκτός από τη Θεσσαλονίκη, οι παραστάσεις της ομάδας έχουν παρουσιαστεί σε Αθήνα, Κωνσταντινούπολη και Χαλκιδική.

Η παράσταση «Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα» προέκυψε από την ασφυκτιούσα ανάγκη των μελών της ομάδας Εν δυνάμει να μοιραστούν ανοιχτά τις προσωπικές τους ιστορίες μέσα από το πρίσμα ενός καλλιτεχνικού γεγονότος.

Συντελεστές
Σκηνοθεσία-Μουσική: Ελένη Ευθυμίου
Σκηνικά-Κοστούμια: Ελισάβετ Αντάπαση
Φωτισμοί: Richard Anthony
Βίντεο: Δημήτρης Ζάχος
Οργάνωση Παραγωγής-Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Δημοπούλου

Παίζουν: Κλειώ Αντωνοπούλου, Βάσω Ασίκογλου, Μαρία Δαχλύθρα, Ελευθερία Δρακουλίδου, Μαργαρίτα Καϊναδά, Δημήτρης Καλαγκάνης, Κίμων Καλαγκάνης, Άννα Καλίντσεβα, Αναστασία Καριοφύλλη, Ευαγγελίνα Καριοφύλλη, Μαρία Κολτσίδα, Βαγγέλης Κοσμίδης, Γιώτα Κουϊτζόγλου, Νίκος Κυπαρίσσης, Παρμενίων Κυριακούλης, Ευτέρπη Κώστα, Λωξάνδρα Λούκας, Δημήτρης Μέξης, Αγγελική Μούσιου, Θάνος Νανάσης, Μιχάλης Ντολόπουλος.
Στην παράσταση ακούγονται κείμενα των: Ξαβιέ Ντυρενζέ, Νικηφόρου Βρεττάκου, Τέλλου Φίλη

Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς Μελίνα Μερκούρη
οδός Μεταμορφώσεως 7-9 & Αργυρουπόλεως, Θεσσαλονίκη

14, 15, 16 Φεβρουαρίου 2014
Παρασκευή και Κυριακή στις 21:00 και Σάββατο στις 19:00 & στις 21:00

Παράξενος – Ξεχωριστός.
«Ειδικά» ικανός – Ανίκανος.
Περίεργος – Ανοίκειος.
Μη αποδεκτός – Ιδιαίτερος.
Απροσάρμοστος – Εκπαιδεύσιμος.
Υστέρηση – Διαφορετικότητα.
Γνωστή ιστορία – Ανείπωτη ιστορία.

Φωτογραφίες

Τύπος - Κριτικές

Της Μαρίνας Κοντού – Αυτό που κάνεις ότι δεν βλέπεις

«…» Μια θεατρική παράσταση στη Θεσσαλονίκη, για ανθρώπους ανεμιστήρες που απωθούν με τον αισθητικό και ηχητικό τους θόρυβο και έλκουν μόνο κάποιους καιροσκόπους θερμόπληκτους που αποζητούν τη δροσιά τους και για ελέφαντες που κάποιοι επιμένουν να ντύνουν με αλλότρια κουστούμια, ακονίζει τις στομωμένες λέξεις του καθωσπρεπισμού και θέτει υπό το φως του προβολέα όλες εκείνες τις ιστορίες του αόρατου άλλου, του διαφορετικού. «…»

– Δείτε περισσότερα http://www.elculture.gr/elcblog/article/auto-pou-kaneis-oti-de-blepeis-798599#sthash.1fz0tEnU.dpuf

Της Θούλης Μισιρόγλου – Το θαύμα της πραγματικής συνάντησης

«…» Αν και βασισμένη σε μια σειρά από καθημερινές, “ξεχωριστές” ιστορίες για την αναπηρία, τη διαφορετικότητα και τους ανθρώπους γύρω από αυτήν –άρα φαινομενικά ευεπίφορη στη μελό συναισθηματολογία-, η παράσταση είναι πλήρως ενταγμένη στο πεδίο της τέχνης. Με υπέροχη σκηνοθεσία, εξαιρετικό λόγο δραματουργικό και ανθρώπινο (συντεθειμένο με βάση τις εμπειρίες των ίδιων των μελών της ομάδας), καταπληκτικούς νέους και ασκούμενους ηθοποιούς: μαζί τους ταλαντώνεσαι διαρκώς ανάμεσα σε όλα τα αισθήματα μιας πραγματικότητας, όπου το πιο απλό πράγμα γίνεται σύνθετο, επαναλαμβανόμενο, αστείο, τραγικό ή συχνά ακατάληπτο ή από την άλλη το πιο σύνθετο, σοκαριστικό γεγονός μπορεί να γίνεται καθημερινό. «…»
-Δείτε περισσότερα http://www.exostispress.gr/Article/to-thaima-tis-pragmatikis-sinantisis-0#ixzz2vdImg9q5

Μιχ. Γ. Μπακογιάννης, Λέκτορας Τμήματος Φιλολογίας ΑΠΘ / Ο άνθρωπος ανεμιστήρας

«…» Αυτό που είδα ήταν συγκλονιστικό. Μια παρέα νέων παιδιών, με το φυσικό τάλαντο της νεανικής ορμής και τη δίψα για έκφραση σε κάθε τους κίνηση. Ένιωθα σαν να με έπαιρναν όλα μαζί και το καθένα χωριστά από το χέρι και με απομάκρυναν αβίαστα από τη ζωή μου. Ένιωθα σαν να μου δείχνουν τη δική τους ζωή, να μου εμπιστεύονται αυτό που τους κάνει όχι διαφορετικούς αλλά ξεχωριστούς και να μου ζητούν να μοιραστώ μαζί τους την ειλικρίνεια των συναισθημάτων και τη γνησιότητα της φωνής και του λόγου τους. το θέαμα αυτό το έζησα. Δεν το είδα. Το βίωσα. Σας ευχαριστώ

-Δείτε περισσότερα http://blogs.auth.gr/mixalisb/

Κατερίνα Τζιωρίδου/Βαθιά μας συγκίνησε η παράσταση Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα

«…» Το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας διακρίνεται από εξαιρετική αισθητική υπό το πρίσμα της συνύπαρξης σε ένα θεατρικό αυτοβιογραφικό τελικά-δρώμενο ανθρώπων με και χωρίς αναπηρία. Θέλουμε πάνω από όλα να σταθούμε σε αυτό που πυροδοτήθηκε μέσα μας. Η παράσταση μας άφησε συγκινημένους με τη δύναμη που πλανήθηκε στα μάτια, τα αυτιά και την καρδιά μας. «…»

http://www.kulturosupa.gr/index.php/theatromania/anemistiras-gnomi-2456/#.UwimimfNt9A

Βίκτωρ Αρδίττης, Σκηνοθέτης – πανεπιστημιακός/Πώς το θέατρο μπορεί να γίνει άμεση πράξη ζωής

Μέρες τώρα σκέφτομαι πως η παράσταση Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή Πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα είναι από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που είδα στο θέατρο το τελευταίο διάστημα. Από τα πιο έξυπνα κι από τα πιο συγκινητικά. Επί σκηνής άνθρωποι με νοητική υστέρηση και ειδικές δεξιότητες πλάι-πλάι, σε απίστευτη σύμπνοια, ανταλλαγή και συνεννόηση με εθελοντές της δυναμικής ομάδας “Εν δυνάμει”. Σε μια καλειδοσκοπική ‘μουσική’ σύνθεση περιστατικών που φέρνει στο φως τις δυσκολίες της ζωής, αλλά και μια σχεδόν σκανδαλώδη χαρά για τη ζωή. Η επιτυχία της Ελένης Ευθυμίου είναι ότι από το “πρόβλημα” έφτιαξε θέατρο απροσδόκητο, θέατρο σύγχρονο και ζωντανό, διόλου διδακτικό και άκρως απολαυστικό. Με μουσική, χορό, τραγούδι, προβολές και συχνά ειρωνικό λόγο.

Όσο η ομάδα μπορεί, πρέπει να το δείξει και να το ξαναδείξει.

Επιλεγμένα σχόλια

Σοφία Ευτυχιάδου, θεατρολόγος

Μόλις πριν λίγο βγήκα από την αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου Καλαμαριάς, έχοντας βιώσει μία από τις πιο σημαντικές θεατρικές εμπειρίες μου. Η παράσταση “Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα” από την ομάδα “εν δυνάμει” σε σκηνοθεσία της Ελένης Ευθυμίου, ίσως της πιο χαρισματικής σκηνοθέτιδος της νέας γενιάς μας, είναι ένα συγκλονιστικό καλλιτεχνικό γεγονός, τομή στο ελληνικό θέατρο. Η παράσταση πρέπει να ταξιδέψει σε πολύ σημαντικά φεστιβάλ στο εξωτερικό, της αξίζει! Τα εύσημα σε ΟΛΟΥΣ και ιδιαίτερα στην ψυχή αυτής της δουλειάς, την Ελένη Δημοπούλου. Η θεατρική καρδιά φαίνεται ότι εκπέμπει από Σαλονίκη το 2014!

Μαρία Πατσίδου–Ηλιάδου, Counselor of special education

Η ετερότητα άγγιξε και τις πιο σκληρές πτυχές της ανθρώπινης διάστασης και έδωσε το καλύτερο μάθημα που δεν έχει να το ανταγωνιστεί ούτε το πιο άριστο σχολείο της σημερινής πραγματικότητας! Κάνατε το καλύτερο μάθημα που δεν πρέπει να χάσει κανείς μας! Θερμά συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά και εύχομαι πάντα έτσι δυναμικοί όλοι να συνεχίσετε τις ανεπανάληπτες δράσεις σας!

Γιάννης Εργελετζής, Colibri, branding & design

μία παράσταση με πεντάλεπτο χειροκρότημα στο φινάλε όπου συνέχιζες να θορυβείς χτυπώντας τις παλάμες σου, ακόμα και όταν πονούσαν τα χέρια σου. Και όλο αυτό, για τον ανεμοστρόβιλο που ένιωσες μέσα σου και για το γεγονός ότι βγήκες από την αίθουσα διαφορετικός άνθρωπος. Μαγεία. Ναι, οι άνθρωποι μερικές φορές είναι μαγεία.

Lia Michaelidis

Μεγαλείο! Μπαίνεις αγρίμι και βγαίνεις άνθρωπος.

Ελένη Γιαννούση, ηθοποιός, σκηνοθέτης

Μια απλή κατάφαση προς την Τέχνη ήτανε όλο και όλο, τη σπουδαία Τέχνη, δηλαδή την ίδια τη ζωή. Ένα χαμόγελο στον Άνθρωπο. Για την διαφορετικότητά του, για τις αρετές και τα στραβά του, για τον πόνο και το χιούμορ, για την ίδια του την μοναξιά. Ένα απλό «ναι» προς την παρεξηγημένη ανθρωπιά, προς το γέλιο και το δάκρυ, το αβίαστο. Η ομάδα «εν δυνάμει» όμως δεν έμεινε στα εύκολα. Η εξαιρετική σκηνοθεσία και το τελικό δραματουργικό υλικό ούτε μια στιγμή δεν άφησε το θυμικό του θεατή να πασχίζει μόνο του. Ταρακουνούσε συνεχώς την σκέψη του- το μυαλό σφουγγάρι, προσπαθούσε να ρουφήξει επίμονα ό,τι συνέβαινε, όποια αλήθεια άντεχε να προσλάβει. Γιατί η παράσταση είχε πολλή αλήθεια, και η αλήθεια ως γνωστόν πονάει. 

Ηλίας Παπαδόπουλος, ηθοποιός

Πραγματικά κορυφαία παράσταση, από εδώ και πέρα αναμφίβολα μέτρο σύγκρισης για όλες τις επόμενες παραστάσεις που πρόκειται να δω.

Αφιερώματα, συνεντεύξεις: