Εργαστήρια κεραμικής

«Ακολουθούν τα κείμενα που έγραψαν τα μέλη της ομάδας που συμμετείχαν στο εργαστήριο κεραμικής.»

Μαργαρίτα Καϊναδά- Χελά Μαρία

Θα φτιάξω ένα φεγγάρι. Το φεγγάρι θα το έκανα μετά καράβι να μπω μέσα και να ταξιδέψω σε όλα τα αστέρια. Θα βρέξω το καράβι και θα φτιάξω μια μικρή κουζίνα για να μαγειρέψω τους αστερισμούς. Σπάω την κουζίνα στα δύο και φτιάχνω τώρα ένα μεγάλο τραπέζι για να μπορούμε να τρώμε όλοι μαζί στον αέρα. Θα φτιάξω τώρα φαγητό και θα το βάλω πάνω στο τραπέζι. Θα τα ανακατέψω όλα μαζί και θα φτιάξω μία κούνια για να πηγαίνω πέρα δώθε δίπλα στα αστέρια και να τα χαζεύω. Και όταν κουραστώ θα βρέξω την κούνια και θα φτιάξω ένα κρεβάτι να κοιμηθώ στα σύννεφα.

Θα φτιάξω μετά και εμένα. Και θα με αφήσω για πάντα εκεί.

Νικάνορας Μπιλιώνης

Μία αγελάδα. Ένας ταύρος. Μία μαϊμού. Κάτι.

Βλέπω μία μηχανή στο βάθος. Η μηχανή φτιάχνει την αγελάδα, τον ταύρο και τη μαϊμού. Αυτά δεν υπήρχαν. Τώρα φτιάχνονται. Η αγελάδα, ο ταύρος και η μαϊμού είναι όλα καφέ.    Τα χέρια μου είναι βρεγμένα. Είναι δύσκολο ή εύκολο; Δε ξέρω. Με λίγη βοήθεια μπορώ και εγώ αλλά η μηχανή γυρίζει και κάνει ήχο.

Ακούω μέσα στα αυτιά μου μία αγελάδα, έναν ταύρο και μία μαϊμού. Κάτι. Κάτι άλλο.

Θα κρύψω μέσα στα ζώα κάποια πράγματα. Σκέφτομαι και αποφασίζω ότι θα κρύψω εκεί μέσα ένα μικρό βιβλίο από πηλό και θα βάλω και πολύ νερό. Τα ζώα μου θα είναι έξυπνα και ξεδιψασμένα. Ένα πουλάκι μου είπε ότι υπάρχει και ένας κόκορας. Εγώ δεν τον έχω δει ακόμα. Δεν ξέρω πού μου κρύφτηκε. Μα δεν είναι πουθενά, λένε τα πουλιά ψέματα. Αλλά εδώ έχει λουλούδια, και είναι όλα τουλίπες πορτοκαλί.

Δεν ξέρω αν μ’ αρέσουν, πάντως τα βλέπω.

ΕΥΤΕΡΠΗ

Με τον πηλό κάνουμε κεραμική.

Έχει ιδιαίτερη υφή, ωραία μαλακή.

Είχα ήδη στο σπίτι μου εδώ και πολλά χρόνια μια νεράιδα που είχα φτιάξει παλιά με πηλό.

Ξεκινάει σαν μία μπάλα και καταλήγει σε διάφορα σχέδια. Ένα μπολ ή ένα ποτήρι.

Βάζεις την μπάλα επάνω στον τροχό.

Και τον γυρνάς και μετά τον γυρνας και μετά τον γυρνάς.

Στο τέλος μπορείς να βάλεις και χρώματα, μπογιές, απ’ όλα,

ό,τι θελήσει η φαντασία σου·

και μετά πλένεις τα χέρια σου.

ΧΑΡΙΣ

Είμαι πηλός.

Ανόργανη μάζα

ένα ορθογώνιο, στερεό και υγρό, άμορφο

είμαι πηλός.

Ζεστή γλιτσερή ψυχή και με κάθε στροφή, παίρνει μορφή.

Τραχιά αίσθηση στα χέρια, πριν περάσει από πάνω το βερνίκι και μαλακώσει την υφή.

ΘΩΜΑΣ

Μικρός έπαιζα με την άμμο στη θάλασσα.

Βύθιζα τα χέρια μου μέσα της, την ανακάτευα.

Αυτή η αίσθηση της αφής με την άμμο που ολοένα μετασχηματιζόταν,

γινόταν σταδιακά ένας πύργος, μια γοργόνα ή μια γέφυρα.

Γινόταν ό,τι ήθελε η φαντασία μου να γίνει.

Η άμμος τα επέτρεπε όλα.

Στη συνέχεια, ανακάλυψα ότι όταν δεν βρίσκεις άμμο, βρίσκεις χώμα.

Όταν δεν βρίσκεις θάλασσα, βρίσκεις νερό.

Όταν στενεύουν τα όρια της φαντασίας,

τότε έρχεται ο πηλός να τα διευρύνει και πάλι.

Θεανώ Κόντα

Τα χέρια μου δεν έχουν πολλή κινητικότητα και τα κάνω όλα με βοήθεια. Θα μπορούσα να ζήσω με φυσικό πηλό. Είναι απλά υλικά, χώμα και νερό. Όταν είναι να πλύνω τα χέρια,          ο πηλός στέκεται σαν πούδρα πάνω τους, οπότε δεν θέλω να τον βγάλω. Είναι σαν γάντι που σε βοηθάει να μην γλιστράς όταν το κρατάς. Ο πηλός είναι ένα πολύ μαλακό υλικό που δεν θες να βγαίνουν τα χέρια σου από μέσα του. Για να μην ξεραθεί του βάζεις νερό.       Υδρογόνο κι οξυγόνο. Υδρογόνο ένα, οξυγόνο δύο, αλλά μην το πεις αυτό γιατί δεν θα καταλάβουν. Είναι μαγεία. Γίνεσαι πιο χαρούμενος από ποτέ όταν τον πιάνεις. Βέβαια, γίνεσαι λίγο γουρούνι, αλλά τι πειράζει;

 Αθηνά Σωτήρογλου- Θεανώ Παπαβασιλείου-Μυρτώ Κόστα

Έχει ηρεμία. Κύκλοι, χέρια και μία ήρεμη υφή. Μηχανήματα ήρεμα. Είμαι ήρεμη μόνη μου. Νιώθω μία ήρεμη δημιουργός. Μία ήρεμη χρηστική δημιουργός. Ένας άλλος θεός, μικρός, αλλά σημαντικός. Έχω φτιάξει κούπες, μπολάκια, μουσικά όργανα και παίζω. Έχω την ήρεμη δύναμη να φτιάχνω ό,τι θέλω. Και να τα χρησιμοποιώ όπως θέλω.

Τα όνειρά μου έτσι δεν είναι. Τα όνειρα δε μπορώ να τα φτιάξω. Αυτά όμως;

Φτιάχνω. Βάφω. Σκαλίζω. Ψήνω. Ξαναφτιάχνω. Απολαμβάνω.

Έχει ηρεμία.

Κλειώ

Το χώμα είναι χώμα. Το νερό ποτίζει το χώμα και δημιουργείται λάσπη. Από τη λάσπη φτιάχνω ένα κόκκινο ποτήρι. Μέσα εκεί βάζω νερό και πίνω. Το νερό πηγαίνει από το στόμα μου στο λαιμό και σε ολόκληρο το σώμα μου σαν ένα ποτάμι, σαν μια θάλασσα. Το νερό έχει χρώμα άσπρο.

Λωξάνδρα Λούκας

Ο πηλός είναι χώμα. Το χώμα γίνεται χρώμα. Ακούω μουσική. Έχω στο χέρι μου τον πηλό και φτιάχνω μια καρδιά. Μπορώ να γράψω πάνω του ονόματα:

Λωξάνδρα και Αλέκος για πάντα μαζί. Βάζω χρώματα. Ροζ, πορτοκαλί και πράσινο.

Φτιάχνω ένα φύλλο με τα χέρια μου από πέτρες. Μόνη μου το φτιάχνω.

Θάνος

Ελευθερία είναι να προστατεύω τα πράγματά μου, να ακούω μουσική και να κάνω τα πήλινα αγγεία μου. Όλα συνδέονται.

                            Νερό: πίνουμε είναι καλό για την υγεία μας.

                            Αέρας: ο άνεμος φυσάει και πάει εκεί που θέλει, με φυσάει το κρύο.

                            Φωτιά: είναι που ανάβει και καίει.

                            Γη: είναι που πατάμε το χώμα.

Αυτά τα δουλεύω με τα χέρια, το χώμα γίνεται λάσπη και κολλάει αν το βρέξουμε.                 Το δουλεύω με τα χέρια και σκέφτομαι τα πράγματά μου και πώς θα γίνει αυτό σωστό για να το βάλω μετά με τα άλλα αγαπημένα μου πράγματα. Μου αρέσει που τα φτιάχναμε εμείς. Βγήκαν στρογγυλά και πολλά άλλα πολύχρωμα και ακολούθησα όλα τα βήματα με τη σωστή σειρά. Το φτιάχναμε και το βάφαμε με το πινέλο με χρώματα υγιεινά. Κίτρινο και κόκκινο, το κόκκινο μου άρεσε πολύ είναι το καλυτερότερο, το αγαπημένο μου χρώμα. Για αυτό έκανα το αγγείο μου κόκκινο, πάλι κόκκινο θα το έκανα. Αγαπώ σημαίνει να σε κάνω χαρούμενο και έξυπνο και καλύτερο άνθρωπο, η αγάπη έχει κόκκινο χρώμα. Όταν κάνω το αγγείο είναι σα να κοιμόμαστε και μου αρέσει η υπνηλία, ταξιδεύω, και πετάω πετάω πετάω. Τελειώνω και το βάζω στον χώρο μαζί με άλλα. Με το κεραμίδι φτιάχνουμε τη σκεπή των σπιτιών αλλά και αγγεία και αυτα μου αρέσουν πιο πολύ.

| σκεπή: προστασία του χώρου | αγγεία: προστασία της φαντασίας μας φτιάχνοντάς τα |

Ήταν πολύ τέλεια, μια χαρά τα πήλινα αγγεία, δε θέλω τίποτα άλλο μόνο αυτά. Ναιιιιιιιιιιιιιιι

Νίκος Κυπαρίσσης, Μυρτώ Πνευματικάκη, Ντίνα Παπ., Bruce Willis

Τόσα χρόνια έμεινα απαρατήρητος μέσα στην φύση και η ζωή μου ήταν ήσυχη. Και ήρεμη. Και ξεκούραστη. Και χαλαρωτική. Μετά από καιρό το ξυλαράκι στο οποίο ήμουν εγώ πάνω, χρησιμοποιήθηκε για τη μύτη ενός χιονάνθρωπου, αλλά εγώ έμεινα πάλι μόνος.         Περίμενα καθημερινά να γίνει κάτι να βγω από την ηρεμία μου, αλλά οι μέρες περνούσαν και παρέμενα ένα μοναχικό κομμάτι χώμα που περίμενε κάποιον να το ποδοπατήσει.             Μέχρι που μια μέρα όλα γύρω μου άλλαξαν. Κατάλαβα πως ενώ πριν ήμουν θύμα των στοιχείων, τώρα ήμουν περιτριγυρισμένος από τέσσερις τοίχους και ένα ταβάνι. Η χαρά μου δεν έχει πλέον όρια. Είμαι εδώ. Είμαι σε ένα φυτό πάνω, και κοιτάω κάθε μέρα που ξημερώνει κάτι διαφορετικό. Αύριο ίσως θα είμαι κάτω από ένα φυτό και θα νιώθω τις ρίζες του. Θα είμαι όλος εκεί ή μήπως μόνο κάποια κομμάτια μου; Μήπως ο υπόλοιπος θα γίνω καπνός σε ένα τζάκι; Ή ένα σκουπίδι σε μια χωματερή; Ποτέ μου όμως δεν φανταζόμουν πως θα γινόμουν μια καφέ γλάστρα.

Σοφία Μπλέτσου

Σταγόνες πέφτουν πάνω του και σχηματίζουν ρυάκια σαν να δακρύζει η γη.                        Ένα βουνό από χώμα λιώνει μαλακά. Χορεύει με το νερό. Πλάθεται, αναδημιουργείται. Ψηλώνει και μικραίνει. Χορεύει μέσα στα χέρια μου ένα ποτήρι, ένα σχήμα που ακόμη δεν έχει μορφή. Ανάμεσα από τα δάχτυλά μου τρυπώνει ένας χορός. Ο χορός του πηλού.       Φυσώ το χώμα και φτιάχνω μια μορφή ανθρώπινη, τη σβήνω με νερό που το σβήνω με φωτιά. Με τη φωτιά φτιάχνω τώρα μια πέτρα. Όλες οι σκέψεις μου παγώνουν και μένουν αθάνατες ζωγραφισμένες σε μια πέτρα. Θέλει προσοχή, φροντίδα, να το αγγίζεις μαλακά κι ας είναι πέτρα. Ποιός είπε ότι οι πέτρες δεν σπάνε;

Πήλινοι άνθρωποι

Ο άνθρωπος είναι σαν τον πηλό. Ένας πηλός σε μια μήτρα. Παίρνει μορφή, αλλάζει σχήματα, κινείται προς τα επάνω, προς τα κάτω, μέχρι να βρει τη θέση που του αρέσει.               Κινείται το χώμα μέσα στο νερό όπως το μωρό μέσα στα υγρά της μήτρας.                    Πήλινοι είμαστε κι εμείς. Σκληροί απ’ έξω και εύθραυστοι από μέσα.                            Γεννιέται ένα μωρό, γεννιέται μια ιδέα που θα ανθίσει θα γίνει χρώμα και κάποτε θα γίνει χώμα.

Δανάη Τσορλίνη

Μου αρέσει, γιατί μπορώ να δημιουργήσω ό,τι θέλω. Κατάφερα να κάνω ένα βάζο και ένα μπολ, αυτά που χρησιμοποιώ κάθε μέρα δηλαδή. Ο τροχός είναι κίνηση και ταχύτητα μαζί, συνδυάζονται και δημιουργείται κάτι πολύ όμορφο. Επίσης μπορείς να συνεργαστείς,         σαν ομάδα δημιουργήσαμε πολλά πράγματα μαζί. Είναι τόσο εντυπωσιακό ότι από δυο τόσο απλά υλικά καταφέρνεις να κάνεις πραγματικά ό,τι θέλεις. Σε αυτήν την τέχνη υπάρχει και το χρώμα. Βάζεις όπου θέλεις ό,τι χρώμα θέλεις και μπορείς και να τα αναμείξεις.               Κάνεις ό,τι θέλεις, είσαι πραγματικά ελεύθερος.

Μαρία Δαχλύθρα

Κείμενα για τον πηλό.

Το νερό και το χώμα.

Μας δίνει ευτυχία.

Το αγαπάμε πάρα πολύ.

Δε θα ξεχάσουμε ποτέ αυτά που φτιάχνουμε.

Φτιάχνεις μια τρύπα στη μέση.

Μετά το τσιγκελάκι.

Και τέλος.

Ο παππούς μου μού έλεγε:

«Μπορείς να κάνεις με μαεστρία, ό,τι πράγματα θέλεις».

Μου αρέσει να φτιάχνω φάρμες από πηλό.

Και να τις γεμίζω με πολλά ζωάκια.

Θέλω να φτιάχνω πράγματα.

Και να τα χαρίζω.

Για να δίνω στους ανθρώπους ευτυχία και γαλήνη.

Το νερό είναι ζωή.

Όταν πλάθω τον πηλό, νιώθω υπέροχα.

Νιώθω ελεύθερη.